zwalczać kogoś

См. также в других словарях:

• zwalczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zwalczaćam, zwalczaća, zwalczaćają, zwalczaćany {{/stl 8}}– zwalczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zwalczaćczę, zwalczaćczy, zwalczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} walcząc, dążyć do unicestwienia, zniszczenia,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… …   Słownik języka polskiego

• pokonywać – pokonać [i in.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {czyjąś} {{/stl 8}}własną bronią {{/stl 13}}{{stl 7}} pokonywać, zwalczać kogoś, używając przeciw niemu metod, argumentów itp. podobnych do tych, którymi on sam się posługuje : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś pokonuje… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• napastować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, napastowaćtuję, napastowaćtuje, napastowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} słownie atakować, zwalczać kogoś; występować przeciwko komuś, prześladować kogoś : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaatakować — dk IV, zaatakowaćkuję, zaatakowaćkujesz, zaatakowaćkuj, zaatakowaćował, zaatakowaćowany 1. «o wojsku, armii: wystąpić zaczepnie przeciw siłom nieprzyjaciela w sposób zorganizowany, nagły; natrzeć» Zaatakować nieprzyjaciela z prawego, z lewego… …   Słownik języka polskiego

• pióro — n III, Ms. piórze; lm D. piór 1. «wytwór naskórka ptaków składający się z części dolnej (dudki) i górnej (stosiny), z której wyrastają w dwie strony gęste promienie, tworzące tzw. chorągiewkę; w lm upierzenie» Pióra ptasie puchowe, pokrywowe.… …   Słownik języka polskiego

• zapalczywość — ż V, DCMs. zapalczywośćści, blm rzecz. od zapalczywy Zapalczywość w dyskusji, w walce z kimś. Z zapalczywością wystąpić przeciw komuś, czemuś, zwalczać kogoś, coś …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• napastować — I ndk IV, napastowaćtuję, napastowaćtujesz, napastowaćtuj, napastowaćował, napastowaćowany 1. «występować (słownie) przeciw komuś; zwalczać, prześladować kogoś» Napastować przeciwników. Napastować kogoś w prasie, na zebraniach. 2. «narzucać komuś …   Słownik języka polskiego

• łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… …   Słownik języka polskiego

• choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… …   Słownik języka polskiego